Bij wantsen denkt iedereen direct aan de ‘bedwants, een gemene bijter in vieze hotels. Deze ene gemenerik heeft in Nederland meer dan 600 verwanten, die het onderzoeken waard zijn. Velen hebben wel eens zo’n rode ‘vuurwants’ met zwarte tekening gezien of een knalgroene ‘groene schildwants’, om er maar twee te noemen. In en om Heerlen zijn vermoedelijk tussen de 100 en de 200 soorten aan te treffen, maar misschien worden het er ook wel meer.
Het onderzoek naar wantsen is in Limburg in volle gang. De aanleiding was het wantsenproject van EIS, dat in 2017 begon. Net als bij de lieveheersbeestjes wil men in twee jaar een goed beeld krijgen van de glaswantsen, schildwantsen en randwantsen in Nederland. Het NHGL is hier op ingesprongen met de oprichting van provinciale wantsenstudiegroep. Deze studiegroep neemt ook de ‘niet-projectsoorten’, zoals de netwantsen, bodemwantsen en de blindwantsen, in haar inventarisaties mee.
In maart 2018 loopt het project meer dan een jaar. Tijd voor een overzicht wat is er gevonden, wat mag nog worden verwacht en waar moet nog worden gekeken?
Reinier Akkermans zal een inkijk geven in de stand van zaken en de vorderingen in 2017. Hij zal u een overzicht laten zien van de soorten in de regio, welke groepen, hoe ze te herkennen. En wat zit er gewoon in uw tuin of een stadspark. Het blijken lang niet allemaal griezels. Integendeel, wantsen zijn gewoon een interessante groep met veel mooie dieren met een gemeenschappelijk kenmerk: het driehoekje.
Na de pauze vertelt Rob Geraeds over Boktorren in Limburg.
Boktorren hebben bij veel mensen een slecht imago omdat ze grote schade kunnen aanrichten aan houtconstructies in - veelal oude, monumentale - gebouwen. Het is echter maar één van de circa 90 soorten die in Nederland voorkomen die hiervoor verantwoordelijk is, de Huisboktor. Het overgrote deel van de overige soorten leeft als larve enkele jaren in dood hout in de vrije natuur en veroorzaakt dan ook geen schade aan gebouwen of planten. Ze leveren juist een nuttige bijdrage aan de afbraak van dood, organisch materiaal. Door hun grote variatie in vormen en kleuren is het een attractieve kevergroep. Sommige soorten zijn specifiek van één soort boom of struik afhankelijk, terwijl ander soorten van tientallen soorten gebruikt kunnen maken. Als volwassen kever eten veel van de soorten stuifmeel of nectar, waardoor ze vaak op bloeiende planten zijn te vinden. Andere soorten zijn minder gemakkelijk op te sporen omdat ze goed gecamoufleerd zijn en voornamelijk in de schemering actief zijn. Door de zuidelijke ligging is Limburg voor boktorren de soortenrijkste provincie. Nieuwe soorten worden dan ook regelmatig voor het eerst in onze provincie gevonden. In de presentatie zal de algemene ecologie van boktorren worden toegelicht en worden soorten die in Limburg voorkomen kort besproken. Geïnteresseerd? Kom kijken en luisteren.